Odkąd pamiętam moją piętą Achillesową był nos, a raczej lekki garb, który o ile w dzieciństwie mi nie przeszkadzał, o tyle w życiu dorosłym coraz częściej przysparzał mi zmartwień i powodów do niezadowolenia. Zawsze chciałam mieć malutki i wąski nosek, jednakże natura obdarzyła mnie zupełnie innym i powinnam być z tego zadowolona. Nie jestem próżną osobą, ale wiadomo, każdy ma jakieś kompleksy i marzy o tym, żeby wyglądać ładnie i atrakcyjnie. Coraz częściej myślę o korekcie nosa, odstrasza mnie niestety wcześniejsze łamanie nosa i jego późniejsze "ustawianie", chociaż z tego co wyczytuję na stronach różnych klinik, są coraz mniej inwazyjne metody jego korekty, co bardzo skraca czas rekonwalescencji. Czasem śmieję się z mężem, że jak uda mi się trafić szóstkę w totka, to pierwsze co to prostuję sobie nos i pozbywam się wzgórka na jego grzbiecie.:-)